مروارید در کتب ادیان مختلف

مُروارید یا دُر، گوهری است معمولاً سفید و درخشان که در اندرون برخی از نرم‌تنان دوکفه‌ای مانند صدف مروارید به وجود می‌آید.

این مطلب را اختصاص داده ایم به موضوع مروارید در کتب ادیان مختلف، تا شما دوستان گرامی با مروارید و تاریخچه آن در ادیان مختلف آشنا شوید.

مرواریدها ،که از شرق سرچشمه می گیرند، به طور طبیعی با تمام ادیان بزرگی که از شرق آغاز شده اند، مانند دین باستانی چینی، آیین هندو (Hinduism )، مذهب بودا (Buddhism)، یهودیت (Judaism )، مسیحیت (Christianity) و اسلام (Islam)، پیوند خورده و در کتب مقدس این ادیان ذکر شده است.

قدیمی ترین کتب مقدس هندوها که تحت عنوان “وداها”  (هر چهار کتاب مقدس هندوها) شناخته شده و به زبان سانسکریت نوشته شده، اشارات زیادی به مروارید نموده است.

به بررسی موضوع مروارید در این کتاب (وداها) می پردازیم:

“ریگودا” (Rigveda) قدیمی ترین کتاب از بین چهار کتاب “وداها” (Vedas) که از شمال غربی هند منشاء گرفته و به سال ۱۱۰۰-۱۷۰۰ پیش از میلاد مسیح (۳۳۰۰ – ۳۷۰۰ سال قبل) برمی گردد، در بسیاری از خطوط از کلمه “krisana” استفاده می کند که به طور کلی به معنی نشان مروارید ترجمه شده است.

“آتارواودا” – Atharvaveda – (مجموعه ای از سرودهای مذهبی و سخنان مراسم مذهبی، که به زبان سانسکریت اولیه نوشته شده و در مرحله بعد به مطالب ودایی (Vedic) موجود اضافه شده است) که حدودا سال های ۱۰۰۰-۱۲۰۰ پیش از میلاد مسیح (۳۰۰۰-۳۲۰۰ سال قبل) نوشته شده، به حرزی- زیوری که برای دفع بلا یا چشم بد بر گردن می آویزند، یا به انگشت می کنند و یا به بازو می بندند- اشاره می کند که از مروارید تهیه و به عنوان یک طلسم استفاده می شد.

اشاره به مرواریدها در دو حماسه بزرگ هند باستان نیز یافت شده است:

رامایانا (Ramayana)، حماسه باستانی سانسکریت (Sanskrit) منسوب به حکیم هندو والمیکی (Hindu sage Valmiki)، که احتمالا ریشه در قرن پنجم پیش از میلاد مسیح (۲۵۰۰ سلا قبل) دارد؛ و مهاباراتا (Mahabaratha) حماسه فلسفی- تاریخی سانسکریت قرن چهارم پیش از میلاد (۲۴۰۰ سال قبل) که به ویاسا ( Vyasa) نسبت داده شده است.

تاریخ ادبیات هندو (Hindu Literature ) مروارید را به کریشنا (هشتمین مظهر ویشنو، محبوب ترین خدای فرقه هندو، که اعتقاد بر این است مروارید را از اعماق دریا بازیافته تا دخترش را در روز عروسی اش بیاراید) پیوند می دهد.

نویسنده سانسکریت کلاسیک مشهور، از قرن ۴ یا ۵ پس از میلاد مسیح، که به طور گسترده به عنوان بزرگترین شاعر و نمایشنامه نویس زبان سانسکریت بشمار می آمد و به عنوان شکسپیر هندو (Hindu Shakespeare) شناخته و  از نظر زمانی ۱۲ قرن قبل از ویلیام شکسپیر بود- در آثارش اشاره مکرر به مرواریدها داشته که او تحت عنوان “muktha” به معنی “خالص” نام می برده است.

قدیمی ترین اشاره به مرواریدها از چین باستان می آید.

در یکی از قدیمی ترین کتاب هایی که در چین منتشر شده، تحت عنوان شاه شو (چوانگ تزو- Chuang Tzu) به تاریخ ۲۳۵۰ قبل از میلاد (۴۳۵۰ سال قبل)، به مرواریدی از رودخانه هوای (River Huai) – مرز طبیعی بین چین شمالی و چین جنوبی – اشاره شده است که در سال ۲۲۰۶ قبل از میلاد (۴۲۰۶ سال قبل) به عنوان خراج به امپراطور یو (Emperor Yu ) اهدا و یک رشته مروارید تقریبا کروی از استان King Kau  نیز به عنوان خراج داده شده است. این کتاب از مروارید در پرونده های مالیاتی و همچنین پاداش در زندگی پس از مرگ، نیز یاد می کند.

یک قصیده جالب از مکتب کنفوسیوس، “اگر شما در زندگی هیچ صدقه ای ندهید، در مرگ چگونه سزاوار مروارید هستید؟” در این کتاب ذکر شده است. این قصیده پندی است برای صدقه دادن به فقرا، تا در زندگی پس از مرگ پاداش دریافت کنید. فرهنگ لغت چینی باستان، Nh’ya، که در سال ۱۰۰۰ قبل از میلاد (۳۰۰۰ سال قبل) منتشر شده است به مرواریدها به عنوان جواهرات گرانبهایی اشاره کرده است که در استان شن-سی (Shen-Si) در مرز غربی یافت شده اند.

برای مشاهده محصولات مروارید جواهری بینا کلیک کنید.