اثر شاعرانه مجید مجیدی..

مجید مجیدی در زمره نخستین کسان بود که بر وحیانی بودن همه رفتارها و گفتارهای محمد ^_ص  از بدو تولد تا پایان  تاکید ورزید  و به تندی بر او تاخت که سخن پیامبر نه محصول تجربه و مشاهده او که تنها کلام الهی را بازمی تابانده اما تاکید این اثر مجیدی:

چون توان در تو رسیدن؟ به دویدن؟ به پریدن؟
نورپایی که چنین با دگران فاصله داری

لیله القدرِ وصالِ تو چه فرخنده شبی بود
تا چه دیدی که چنین مستی و پر شور و شراری

شعله در خرمنِ تاریکیِ تاریخ، فکندی
چشمِ بیدارِ زمان بودی و خسبیده به غاری

از اشاراتِ تو روشن شده چشمانِ بشارت
طرفه فانوسی و آویخته بر طرفه مناری

به شفا خانه ی قانون تو افتاد نجاتم
کیمیایی است سعادت ز فتوحات تو جاری…

آری، دنیای همه ما یک روز تمام می شود و تنها مهربانی بر جای می ماند و بوی خوش دست های مهربانی…

دست های گرم مهربانی…