ساقیا! آمدن عید مبارک بادت

نرم نرمک می رسد اینک بهار…

 

ساقیا! آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی مرود از یادت

بهار می‏آید؛ با چمدانی پر از شکوفه و لبخند. چشم ‏هایش، آمیزه خورشید و ابر؛ دلش آینه‏بندان سبزه و باران.
بهار می‏آید و از رد گام‏هایش، رودهایی زلال، زمین چرک را به شستشو می‏خوانند. نوروز از راه می‏رسد و خاک، در رستاخیزی شگفت، رستن آغاز می‏کند. مردمان شهر، دست در دست مهربانی با گل و آینه به شادباش هم می‏روند.
از قلب‏ها پنجره‏ هایی بی‏ شمار به سمت هم گشوده می ‏شوند و این‏گونه، جشنواره انسان و طبیعت افتتاح می ‏شود.
بهار آمده تا به ما بگوید لحظه ‏ها چون ابر در گذرند؛ تا به این همه تحول و تغییر، به دیده عبرت بنگریم.
سخن در پرده می‏ گویم چو گل از غنچه بیرون آی
که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی
پروانه ‏ها، کاسه‏ های شبنم در دست، بر فراز گل‏ها درآمد ه و پرستوها برف از بال‏ ها تکانده، امیدوار به سوی لانه‏ ها بازمی‏ گردند.
گاه، خورشید می‏ تابد و بر ابرها پادشاهی می‏ کند و گاه، باران می‏ بارد و بر پیکر آسمان و زمین، لباس طراوت و تازگی می‏ پوشاند. هر رفتنی را آمدنی است و هر آمدنی را رفتنی؛ چنان‏ که زمستان می‏رود و بهار می‏آید، شب می‏رود و روز می‏آید؛ ما نیز روزی به جهان می‏آییم و ناگزیر باید به سمت مقصدی ابدی، جاده‏ های زمان را طی کنیم.
نوروز می‏آید تا گرد غفلت را از رخسارمان بشوید و از خواب‏ های دراز خرگوشی بیدارمان کند. تا بدانیم که ایستایی و رکود، شیوه مرداب است.

با آمدن بهار شادی، لطافت، تازگی و … می آید.
یا مقلب القلوب!
قلب‏ های زنگار گرفته‏ مان را به یادت به رودخانه روشنی می ‏سپاریم و در تار و پودش بذر مهر می ‏باشیم.
ای تدبیرکننده روز و شب، ای تغییردهنده حال‏ ها! یاری‏مان کن تا با سلاح عشق و صداقت و ایمان، به بهترین حال ‏ها دست یابیم. وقتی غبار تیرگی و کینه را از روح و جانمان تکانده باشیم، در دل ‏های آفتابی‏مان هفت سین سلام و سادگی گسترده خواهد بود.

با آرزوی بهاری شیرین برای تمامی شما دوستان عزیز