ماجرای کاشت سنگ قیمتی در دندان انسان های اولیه

ماجرای کاشت سنگ قیمتی در دندان انسان های اولیه

افراد بسیاری بر این باورند که سنگ های قیمتی و فلزات با ارزش خاصیت شفابخشی دارند.

در تمام طول تاریخ مردمان شرق و غرب از سنگ های قیمتی تنها به عنوان زیبایی و زیورآلات استفاده نمی کردند، زیرا آنها اعتقاد داشتند که جواهرات خواص فراوانی دارند.

تاریخچه استفاده از گوهرها به اولین تمدن ها بر می گردد.

در حتی در برخی فرهنگ ها سنگ های قیمتی را به جای آنکه به عنوان زیور استفاده نمایند، آنها را در بدن خود می کاشتند.

تحقیقات باستان شناسی نشان می دهد که مایاها دندان های خود را توسط گوهرهای گوناگون از جمله یشم، پایریت، هماتیت، فیروزه، کوارتز، اپال، سرپانتین و سینابر میناکاری می کردند.

به چه منظور اقوام نخستین این کار را انجام می دادند، آیا این عمل به دلیل باورهای مذهبی صورت می گرفت و یا اینکه جزو فرهنگ این اقوام به شمار می رفت؟

گفته شده است که مایاها اعتقاد داشتند که اگر دندان های خود را محترم شمارند، سبب می شود تا صدایشان بلند تر شده بنابراین به راحتی می توانند با خدا ارتباط برقرار کنند.

مایاها همچنین مبتکر کاشت دندان بودند.

آنان برای این منظور از دندان های حیوانات، صدف ها و یا حتی دندان های انسان های دیگر استفاده می کردند.

مایاها برای این کار دندان ها را سوراخ کرده و برای این کار از ابسیدین که نوعی شیشه طبیعی و آتشفشانی است، استفاده می نمودند.

ابسیدین با لبه های بسیار شکننده این شیشه را تبدیل به یک وسیله خوب برای جراحی می ساخت.

مایاها دندان پزشکان بسیار ماهری بودند که به قدرت های فرا طبیعی سنگ های قیمتی نیز اعتقاد داشتند.

به نظر می رسد که شیوه غریب دندان پزشکی مایاها در دوران امروز نیز ظاهر شده است.