خلاصه پرسش

نقش .انگشتری امامان معصوم (ع) چه بوده است؟.

پرسش

نقش انگشتری امامان معصوم (ع) .چه بوده است؟ یعنی، چه چیزی در آن .حک شده بود؟

پاسخ اجمالی

پیش از .این که نقش انگشتری امامان معصوم (ع) ذکر .شود، توجّه به دو نکته لازم به نظر می .آید:

1. نقش نگین انگشتری، گزیده .شعارها، نماد باورها و ارزش ‏های پذیرفته هر .شخص است؛ باورهایی که امید آفرین هستند و با .جهت گیری خاصّ سیاسی، همگان را به دعوتی خاصّ .فرا می ‏خوانند. در گذشته، پیشوایان دین .و مردان الهی، عبارتی خاصّ بر روی نگین انگشترشان .نقش می‏ کردند و تاریخ نگاران، آن را .ثبت و گزارش نموده ‏اند.[۱]

.۲٫ هر یک از امامان معصوم (ع) .انگشترهای مختلفی داشتند که بر آن عبارت هایی نوشته و .حَک شده بود، و – چنانچه خواهیم دید- .محتوای بیشتر این عبارات، نشانگر تکیه و توکّل ائمّه .اطهار (ع) بر خدای متعال و بندگی اوست .و بدین وسیله مردم را نیز به این حقیقت دعوت .می فرمودند.

در روایات، نقش نگین انگشتری .امامان (ع)، با عبارت های مختلفی توصیف و .ترسیم شده است. در اینجا نمونه ای از آنان .در زیر ذکر می شود که برخی از آن عبارات.، در انگشتری چند امام معصوم (ع) مشترک .است:

نقش انگشترى:

1. امام .علی (ع):«اللَّهُ‏ الْمَلِکُ‏ وَ .عَلِیٌّ‏ عَبْدُه»؛[۲] در نقلی دیگر .فقط «اللَّهُ‏ الْمَلِکُ» آمده است. [.۳] و «أَسْنَدْتُ‏ ظَهْرِی‏ إِلَى‏ .اللَّه». [۴]
2. امام حسن .مجتبی (ع): «الْعِزَّهُ لِلَّهِ»؛‏[۵٫] و «حَسْبِی اللَّه».[۶]

.۳٫ امام حسین (ع): «حَسْبِی اللَّه.»، [۷] و «إِنَ‏ اللَّهَ‏ .بالِغُ‏ أَمْرِه‏». [۸]

4. .امام سجّاد (ع): آن حضرت انگشتر امام حسین .(ع) را که نقش «إِنَ‏ اللَّهَ.‏ بالِغُ‏ أَمْرِه‏» داشت، در دست می .کردند.[۹]

همچنین دارای انگشترهایی با نقش .های دیگری مانند «وَ ما تَوْفِیقِی‏ إِلَّا بِاللَّه.»، [۱۰] و «خَزِی‏ وَ شَقِی.‏ قَاتِلُ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی» [۱۱] بودند..

5. امام باقر (ع): «.رَبِّ‏ لا تَذَرْنِی فَرْداً»،[۱۲] و .«الْقُوَّهُ لِلَّهِ‏ جَمِیعاً».[۱۳]

.۶٫ امام جعفر صادق (ع): «اللَّهُ.‏ خالِقُ‏ کُلِ‏ شَی‏ء»، [.۱۴]   و   «اللَّهُمَّ أَنْتَ‏ ثِقَتِی‏ فَقِنِی.‏ شَرَّ خَلْقِک‏». [۱۵]

7. .امام موسی کاظم (ع): «الْمُلْکُ‏ لِلَّهِ.‏ وَحْدَه».[۱۶]
8. امام .رضا (ع): «ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّهَ .إِلَّا بِاللَّهِ».[۱۷]
9. امام .جواد (ع):«حَسبیَ اللهُ حافِظی».[.۱۸]
10. امام هادی (ع): .«الله رَبّی و هو عِصمَتی مِن خَلقِه»[.۱۹] و «حِفْظُ الْعُهُودِ مِنْ‏ أَخْلَاقِ‏ .الْمَعْبُود».[۲۰]
11. امام حسن .عسکری (ع): «سُبْحَانَ‏ مَنْ‏ لَهُ.‏ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْض».[۲۱]

.۱۲٫ امام زمان حضرت حجت (عج):   «.أنا حجه الله و خالصته»، [۲۲] و .به نقلی «أنا حجّه الله» [۲۳] .است.

البته، روایات مختلف دیگری نیز درباره .نقش انگشترى ائمّه اطهار (ع) نقل شده است .که می توان به منابع حدیثی و تاریخی مربوط به .سیره معصومان (ع) مراجعه کرد.

برای .آگاهی از ثواب انگشتر به دست کردن، نمایه «.ثواب و فواید انگشتر با سنگ های گران بها»، .سؤال ۱۷۹۷ (سایت: ۱۹۶۲) را مطالعه کنید..

این پرسش، پاسخ تفصیلی ندارد.

.

[۱] . قربانی، .علی اصغر، امام کاظم (ع) از دیدگاه .اهل سنّت، ص ۱۵، مرکز پژوهش های اسلامی .صدا و سیما، تهران، ۱۳۸۵ش.

[.۲] . «خداوند، فرمانروا و على، .بنده اوست»؛ شریف الرضی، محمد بن حسین، .خصائص الائمه (ع) (خصائص امیرالمؤمنین علیه السلام.)، محقق و مصحح: امینی، محمدهادی، ص .۳۹، آستان قدس رضوی، مشهد، چاپ اول.، ۱۴۰۶ق؛ ابن بطریق، یحیی بن حسن، .عمده عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار، ص .۳۱، جامعه مدرسین، قم، چاپ اول، .۱۴۰۷ق.

[۳] . شیخ کلینی، .محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: .غفاری، علی اکبر – آخوندی، محمد،  ج .۶، ص ۴۷۳، دارالکتب الاسلامیه، تهران، .چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

[۴] . .«پشت من به خداوند متّکى است»؛ فیروزآبادى‏، .سید مرتضى، فضائل پنج تن (ع) در .صحاح ششگانه اهل سنت‏، ترجمه: ساعدى، محمدباقر.، ‏ ج ۱، ص ۳۴۴، نشر فیروزآبادى.، قم، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[.۵] . «عزّت و قدرت از آن خداست.»؛ الکافی، ج ۶، ص ۴۷۴؛ شیخ .صدوق، محمد بن علی، عیون أخبار الرضا (.ع)، محقق و مصحح: لاجوردی، مهدی، .ج ۲، ص ۵۶، نشر جهان، تهران.، چاپ اول، ۱۳۷۸ق.

[۶] .. «خدا مرا بس است»؛ الکافی، ج .۶، ص ۴۷۳٫

[۷ . .همان.

[۸] . «همانا خدا .امر و فرمان خود را [به همه جا] .رسانده است»؛ عیون أخبار الرضا (ع)، ج .۲، ص ۵۶؛ الکافی، ج ۶، .ص ۴۷۴٫

[۹] . الکافی، .ج ۶، ص ۴۷۴٫

[۱۰] .. «و توفیق من، جز به خدا نیست.»؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۴۶، .ص ۱۴، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، .چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.

[۱۱] . .«رسوا و بدبخت شد کشنده حسین بن علی (.ع)»؛ همان، ص ۴۷۴؛ شیخ صدوق، .محمد بن علی، الأمالی، ص ۱۳۱، نشر .کتابچی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش.

.[۱۲] . «پروردگارا! مرا تنها مگذار.»؛ بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۳۴۵٫

.[۱۳] . «تمامِ قدرت، از آنِ .خداست»؛‏ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه .فی معرفه الأئمه، محقق و مصحح: رسولی محلاتی.، هاشم، ج ۲، ص ۱۳۳، نشر .بنی هاشمی، تبریز، چاپ اول، ۱۳۸۱ق..

[۱۴] . «خدا آفریننده همه چیز .است»؛ الکافی، ج ۶، ص ۴۷۳٫٫

[۱۵] . «خدایا! تو مورد .اعتماد من هستی پس مرا از شرّ خلق تو نگهدار.»؛ الکافی، ج ۶، ص ۴۷۳؛ و .در برخی منابع حدیثی عبارت «ربّ أَنْتَ‏ ثِقَتِی.‏ فَقِنِی‏ شَرَّ خَلْقِک»؛ نوری، حسین بن .محمدتقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ۳٫، ص ۳۰۲، مؤسسه آل البیت (ع)، .قم، چاپ اول، ۱۴۰۸ق؛‏ و نیز «.رَبِّ یَسِّرْ لِی أَنْتَ‏ ثِقَتِی‏ فَقِنِی‏ شَرَّ .خَلْقِک» آمده است؛ ابن حیون، نعمان بن .محمد، دعائم الإسلام‏، محقق و مصحح: فیضی.، آصف، ج ۲، ص ۱۶۵، مؤسسه .آل البیت (ع)، قم، چاپ دوم، .۱۳۸۵ق.

[۱۶] . بحارالانوار، ج .۴۸، ص ۱۱٫

[۱۷] . .«هر چه خدا بخواهد قوّت (و نیرویى) .جز از ناحیه خدا نیست»؛ الکافی، ج ۶٫، ص ۴۷۴٫

[۱۸] . «.بس است مرا خدایی که حافظ من است»؛ طبرسی.، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص ۹۱٫، نشر شریف رضی، قم، چاپ چهارم، .۱۴۱۲ق.

[۱۹] . «خدا، .پروردگار من است و او پناه من از خلقش است.»؛ ریاض الأبرار فی مناقب الأئمه الأطهار، ج ۲٫، ص ۴۶۰٫

[۲۰] . یعنی.،  حفظ اموری که خدا در ترک یا انجام آن .با ما عهد بسته است، از خُلقیاتیست که خدا .دوست دارد؛ حسینى عاملى‏، سید تاج الدین، .التتمه فی تواریخ الأئمه (ع)، ص ۱۳۶، .نشر بعثت، قم، چاپ اول، ۱۴۱۲ق؛ .بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۱۷٫

[.۲۱] . «پاک و منزه است خدایی که .کلیدهاى آسمان ها و زمین از آن اوست»؛‏ بحارالانوار.، ج ۵۰، ص ۲۳۸٫

[۲۲٫] . «من حجّت و خالص خدا هستم»؛ .یزدی حایری، علی، إلزام الناصب فی إثبات الحجه .الغائب (عج)، محقق و مصحح: عاشور، .علی، ج ۱، ص ۴۲۸، مؤسسه الأعلمی.، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۲ق؛ محدّث نوری.، میرزا حسین، نجم الثاقب فی أحوال الإمام الغائب.‏، ج ۱، ص ۱۰۱، نشر مسجد جمکران.، قم، چاپ دهم، ۱۳۸۴ش.

شیخ عباس قمى،‏ منتهی الآمال، .ج ۳، ص ۱۹۷۵، نشر دلیل ما، .قم، چاپ اول، ۱۳۷۹ش.