پیامبر(ص) .چگونه از انگشتر استفاده می کرد؟

پرسش :

پیامبر(ص) .چگونه از انگشتر استفاده می کرد؟

 

پاسخ .:

بر پایه[۱] احادیث متعدّد، .پیامبر اکرم(ص) انگشتر را به دست راست.[۲] و در انگشت کوچک خود مى کرده .اند.[۳] دو حدیث نیز گزارش کرده اند .که پیامبر(ص) افزون بر دست راست، .به دست چپ نیز انگشتر کرده اند، گرچه یکى .از این دو خبر، بدون سند،[۴] .و دیگرى با سند و مضمونى ضعیف است.[۵.]

 

انگشتر پیامبر(ص)، نگینى از .جنس خود انگشتر داشته و بیشتر احادیث، نقش آن .را «محمّد رسول اللّه » دانسته اند.[۶.] از برخى گزارش ها به دست مى آید که .پیامبر(ص) بیش از یک انگشتر و با .نقش هاى متفاوت داشته[۷] و از برخى.، تنها براى مُهر کردن نامه هاى رسمى خود، .استفاده مى نموده و آن را به دست نمى کرده .است.[۸]

 

بیشتر گزارش هاى موجود.، جنس انگشتر ایشان را از نقره دانسته اند.[.۹] یک حدیث نیز جنس انگشتر اصلى پیامبر(.ص) را از نقره دانسته؛ امّا مى گوید.: معاذ بن جبل براى ایشان انگشترى به هدیه آورد .که از آهن و روکش آن از نقره بود و .پیامبر اکرم آن را به دست نمود.[۱۰] .در الکافى نیز حدیثى هست که استفاده موقّت و کوتاه .مدّت انگشترى از طلا را به پیامبر(ص) .نسبت داده است ؛ ولى این حدیث، مشکل سندى .دارد[۱۱] و عالمان نیز به مضمون آن .عمل ننموده و برخى، آن را منسوخ و مخالف .اجماع فقیهان دانسته، و برخى، آن را توجیه .کرده اند.[۱۲] یکى از توجیه ها آن .است که پیامبر(ص) آن را به دست .کرد و بیرون آورد تا نشان دهد که به دست .کردن انگشتر طلا براى مردان حرام است.[۱۳] .روایت ترمذى به نقل از ابن عمر، مؤیّد خوبى .براى این توجیه است. او مى گوید:

.

إنَّ النَّبِىَّ(ص) صَنَعَ خاتَما مِن ذَهَبٍ.، فَتَخَتَّمَ بِهِ فى یَمینِهِ، ثُمَّ جَلَسَ عَلَى المِنبَرِ.، فَقالَ: إنّى کُنتُ اتَّخَذتُ هذَا الخاتَمَ فى یَمینى.، ثُمَّ نَبَذَهُ وَ نَبَذَ النّاسُ خَواتیمَهُم.[۱۴].

 

پیامبر(ص) انگشترى از طلا درست .کرد و آن را به دست راستش کرد و سپس .بر منبر نشست و فرمود: «من، این .انگشتر را پیش تر به دست راستم مى کردم» .و سپس آن را کنار نهاد و مردم نیز کنار .نهادند.

 

گفتنى است که پیامبر(ص.) به انگشتر خود که نام «اللّه » در .نقش آن بوده، احترام مى نهاد و به گاه .رفتن به دستشویى، آن را از دست خود بیرون .مى آورد.[۱۵]

 

 

[.۱] . به قلم فاضل ارجمند ، جناب آقاى .عبد الهادى مسعودى .

 

[۲] . .ر . ک : ص ۴۳۱ و ۴۳۳ ح ۱۲۲۹ .ـ ۱۲۳۲ .

 

[۳] . ر .. ک : ص ۴۳۳ و ۴۳۵ ح ۱۲۳۳ ـ .۱۲۳۵ .

 

[۴] . ر . .ک : ص ۴۳۳ ح ۱۲۳۱ .

 

[.۵] . ر . ک : الکافى : ج .۶ ص ۴۷۶ ح ۹ .

 

[۶.] . ر . ک : ص ۴۳۵ (نقش .انگشتر پیامبر(ص)) .

 

[۷.] . ر . ک : ص ۴۳۳ ح ۱۲۳۱ .و ص ۴۳۷ ح ۱۲۴۳ .

 

[۸.] . ر . ک : ص ۴۴۳ ح ۱۲۵۴ ..

 

[۹] . ر . ک .: ص ۴۳۳ ح ۱۲۳۳ و ص ۴۳۷ ح ۱۲۳۹ .ـ ۱۲۴۱ ونیز ، ر . ک : ص ۴۳۵ .نقش انگشتر پیامبر(ص) .

 

[.۱۰] . ر . ک : ص ۴۳۳ ح .۱۲۳۱ .

 

[۱۱] . الکافى : .ج ۶ ص ۴۷۶ ح ۹ . سند این حدیث .، به دلیل اشتمال بر سهل بن زیاد ـ که .به غلو متّهم شده ـ و نیز جعفر بن محمّد .قمى اشعرى ـ که توثیق ندارد ـ ، از صحّت .اصطلاحى برخوردار نیست .

 

[۱۲] . .ر . ک : وسائل الشیعه : ج ۴ ص .۴۱۲ ذیل ح ۵۵۶۷ ، مستند الشیعه ، نراقى : .ج ۴ ص ۳۵۸ .

 

[۱۳] .. مهذّب الأحکام فى بیان الحلال و الحرام ، عبد .الأعلى سبزوارى : ج ۵ ص ۳۰۷ .

 

.[۱۴] . سنن الترمذى : ج ۴ ص .۲۲۷ ح ۱۷۴۱ .

 

[۱۵] . .ر . ک : ص ۴۴۱ ح ۱۲۵۲ .

برای مشاهده کانال سنگ شناسی اینجا را کلیک کنید.