انگشتر های مُهردار در طول تاریخ و تغییرات و تحولات آن

امروزه بسیاری از افراد انگشتر های مخصوص به خود را می پوشند. این انگشتر ها نشان

دهنده ی فردیت آن ها و حتی گاهی اوقات نشان دهنده ی اصالت خانوادگی نیز هستند.

در حقیقت ، این انگشتر که به  آن خاتم کاری نیز گفته می شود، به عنوان یکی از

جواهرات پرطرفدار بوده و نقش مهمی در تاریخ داشته است.

انگشتر های مُهردار چگونه ایجاد شدند؟

در ابتدا حلقه های خاتم کاری شده با یک تاج خانوادگی مزین شده و از آنها برای تمبر یا امضای

یک سند استفاده می شد. با استفاده از موم نرم یا خاک رس می توان یک علامت دائمی ایجاد کرد

و آن را به عنوان مهر، روی انواع اسناد حقوقی قرار داد.

برخی از مهم ترین اسناد در تاریخ با این انگشترها علامت گذاری و مهر شده اند. در آن دوران، مهر انگشتری

امضای معتبری بوده است.

قبل از ظهور اینترنت و سایر دستگاه های الکترونیکی طبیعی بود که همه ی افراد با نفوذ جهان بتوانند

این حلقه ها را داشته و از آنها برای تأیید صحت هر مدرک استفاده کنند.

این حلقه ها بسیار با شکوه به نظر می رسند و با هدف خاصی طراحی شده اند.

هر حلقه منحصر به فرد بود و معمولاً  علامت آن شامل تاج خانوادگی می شد. برخی از حلقه ها نمادهای

ساده ای بودند که در اختیار مهمترین خانواده ها قرار می گرفتند.

همه حلقه ها به صورت معکوس طراحی شده اند تا مهر و موم کردن طرح بر روی یک سند به درستی

ظاهر شود. البته، این سطح از جزئیات باعث می شود که حلقه ها گرانتر شوند و کپی کردن از روی آنها

بسیار مشکل باشد.

تاریخچه انگشتر های مُهردار

حلقه خاتم کاری تا سالهای 3500 قبل از میلاد مورد استفاده قرار می گرفت. سوابق نشان می دهد که مردم

بین النهرین از مهرهای استوانه ای به عنوان علائم اصالت استفاده می کردند. این در واقع مهر یکی شدن

آن ها بود که هنوز هم توسط برخی از شرکت ها مورد استفاده قرار می گیرد.

در زمان مصریان باستان ، مهر و موم به حلقه وصل شده بود و فرعونیان و دیگر افراد مهم روز

برای نشان دادن موقعیت خود آن ها را می پوشیدند.

جنس انگشتر های مُهردار

در آغاز دوره مینوآن اکثر حلقه ها از سنگ های نرم یا عاج تشکیل شده بودند اما در پایان

این دوره از سنگ های سخت تری ساخته می شدند. در عصر برنز این انگشتر ها جای خود را

به انگشتر های فلزی دادند. دوره ای وجود داشت که از آن ها به عنوان یک شکل هنری

استقبال می شد و افراد زیادی مجموعه ای از آنها را داشتند.

در قرون وسطي ، هر شخص با نفوذی ، انگشتر خاتم کاری برای مهر و امضا اسناد داشت. این انگشترها

در اختیار همه اشراف قرار می گرفت و از آن ها برای امضای نامه ها و اسناد قانونی استفاده می شد.

در حقیقت ، در قرن چهاردهم میلادی، پادشاه ادوارد دوم حكم داد كه تمام اسناد رسمی باید با

حلقه امضای پادشاه امضا شوند. اکثر حلقه های مربوط به این دوره ها هنگام فوت

صاحب آنها از بین میرفتند.

دلیل این امر منحصر به فرد بودن آنها بود و همچنین از هرگونه اسناد جعلی که پس از مرگ

یک نجیب زاده ظاهر می شد جلوگیری می کردند.

داشتن انگشتر در آن دوره شما را به عنوان بالاترین عضو  طبقه و بالاتر از مردان عادی دیگر نشان می داد.

در قرن نوزدهم بسیاری از حلقه ها تزئین بیشتری داشتند ، زیرا جواهرات گرانبها و نیمه قیمتی

به این حلقه ها اضافه می شدند.

یکی از بهترین حلقه ها ستون سنگی است که بر روی یک حاشیه چرخان قرار دارد و به آن اجازه می دهد

تا روی انگشت پوشیده شود. این انگشترها همیشه از نقره یا طلا ساخته می شدند.

جایگاه انگشتر های مُهردار در دوران فعلی

اعضای فراماسون ها هنوز هم حلقه هایی را انتخاب می کنند که وابستگی آن ها به این حزب

را مشخص می کند.این حلقه ها همانند حلقه های امضا اصلی نیستند اما با یک هدف یکسان

ساخته شده اند.

برای بسیاری از سازمان ها پوشیدن این حلقه ها به یک سنت تبدیل شده است;حلقه های کلاس

یا باند های دوچرخه سواری دو نمونه برجسته از این ها هستند. در خانواده های ثروتمند

رئیس خانواده یک امضا یا مهر را تعیین می کند و این سنت از نسلی به نسل دیگر

منتقل می شود.

هنوز تعداد معدودی از افراد هستند که از انگشتر های مهر و امضا استفاده می کنند، اما

دیگر از آن ها به عنوان مهری قانونی استفاده نمی شود.

افراد بسیاری وجود دارند که انگشترهای نشانه دار را که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده اند را

می پوشند و استفاده از این انگشتر ها تا آینده ای دور ادامه خواهد داشت.