جواهرات در گذر تاریخ
در اواسط قرن هفدهم، در صنعت جواهرات تغییرات جدیدی صورت گرفت. بافت و پارچه های تیره با جواهرات طلایی تزئین شدند. سایه های ملایم و ته رنگ های دلنشین به مرواریدها و سنگ های قیمتی داده شد. تجارت جهانی گسترده سنگ های قیمتی به پیشرفت رسید. پیشرفت هایی در زمینه روش های برش جواهرات، تلالو و درخشش آن ها به وجود آمد.
بزرگ ترین جواهرات اغلب بدنه های بزرگی داشتند و زینت یقه لباس ها بودند که باید به لباس متصل یا دوخته می شدند. تزئینات چرخان برگ مانند جواهر نشان از علاقه و اشتیاق مردم به گیاهان پیچ و خم دار بود.
گردنبند با آویزه های یاقوت کبود
پایان قرن هفدهم و آغاز قرن هجدهم تحولی در برش برلیان با سطوح چندگانه بود. قطعات الماس به شکلی درآمد که در گذشته در گستره جواهرات دیده نمی شد. از نقره برای افزایش رنگ سفید به وفور استفاده شد. دیگر تنها جواهرات به اندازه های بزرگ محدود نمی شد و در بین آنها می شد جواهرات کوچکتر هم یافت.
قرن نوزدهم، دوره ای از تحول صنعتی عظیم در اوضاع اجتماعی آن روز بود. اما در صنعت جواهرات اغلب تمرکز بر روی همان مدل های گذشته قرار داشت. در اولین دهه، مدل های سنتی قبل معمول بود، طرح های مشهور روم و یونان کهن. علاقه به اجناس عتیقه، موجب فعالیت در زمینه باستان شناسی شد. همین مورد، سبب استفاده از طرح های باستان شناسی در صنعت جواهرات گردید. طرح هایی از قرون وسطی و رنسانس استفاده شد.
این تصویر نیز متعلق به دستبندی است که در پاریس در کشور فرانسه ساخته شده و در موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن نگه داری می شود. عرض ۸٫۱ سانتی متر دارد و در حدود سال ۱۸۷۵ ساخته شده است. این دستبند زیبا احتمالا توسط Charles Riffault و Frederic Boucheron درست شده اند. در این اثر از طلا به حالت مات استفاده شده و همراه با آن قلاب میناکاری شده و تزئین شده با مروارید و الماس می باشد.
از جمله افراد منتخب در این دوره، Castellani و Giuliano بودند. جواهرات طبیعی با استفاده از طرح گل های شناخته شده و میوه ها که در میان مردم طرفداران زیادی داشت. فردی به نام Wordsworth از طرح های عجیب و غریب رمانتیک استفاده می کرد. ترکیب گل ها و شاخ و برگ درختان در سال های ۱۸۵۰ به بعد رایج بود. خانم ها از طرفداران اصلی اینگونه طرح ها بودند. گل ها بیان گر عشق و دوست داشتن، رنگ های موجود در طرح های آنها بیانگر حرف خاصی بود.
تحولی در سال های آخر قرن نوزدهم رخ داد. هنر و مهارت هم پا به دنیای صنعتی جواهرات گذاشت. جواهرات از کارخانه ها با ماشین آلات دور شد. در زمان حال بیشتر تمرکز بر روی هنر دست و مهارت در جواهرات می باشد. این روند در کنار طرح، روح و زندگی به کار می بخشد. هنر و مهارت جواهرات تکیه بر جلا و شفافیت طبیعی سنگ قیمتی دارد. طرح و پیچش هایی که در سنگ داده می شود بر اساس معنای سمبلیکی می باشد. در این میان هنر جواهرسازان Nouveau مانند Rene Laliqe که از سنگ های ارزشمند استفاده می کردند و تاکید بر اثرات موادی مانند شیشه، شاخ و مینا داشتند.
منبع: آرگو
[metaslider id=20073]
