ریشه ایرانی کراوات

ریشه ایرانی کراوات

 در مورد ریشه ایرانی بودن کراوات گفته شده که در   اوستا   ۱۲چیز را نیاز مرد جنگی دانسته‌اند که هشتمین آن کوئرس از ریشه کوئرت بود که در زبان پهلوی به آن گریوپان می‌گفتند و به  روی زره بسته می‌شد.

چنین در نقش رجب فارس نرسیده به نقش رستم ، که بنا بر نظر هرتسفلد مربوط به بابک ، پدر اردشیر پاپکان می‌شود ، کوئرت را بر دور گردن بابک به وضوح می‌توان دید که به روی زره بسته است. این پارچه پهن را بزرگان و سرداران سپاه به صورت پهن و پیش‌سینه‌ای استفاده می‌کردند و نمونه پهن آن در نقوش طاق‌بستان دیده می‌شود.

پژوهشگر انگلیسی ، نوئل مالکوم در کتاب خود به اسم”تاریخچه مختصر بوسنی” مطالعه ذی قیمتی در مورد روابط ایرانیان و گذشته اقوام یوگوسلاوی سابق انجام داده است. وی در این کتاب می نویسد: “واژه کراوات ، یا هراوات (Hravat) در زبان صربی” ریشه در این زبان ندارد. این واژه از شبیه به نامی ایرانی است که که در لوحی سنگی در ناحیه یونانی نشین جنوب روسیه یافته شده است. ریشه آن نام، خراوات(“Khoravat”) در اوستا به معنای ” دوستانه” است.مطالعات تاریخی نشان می دهد که نژاد فعلی کرواسی ، کرواتها، از ۱۷۰۰ سال پیش شروع به مهاجرات از سرزمین مادریشان ، ایران به سمت کرواسی، صربستان و بوسنی مهاجرت نموده اند. احتمالاً علت این مهاجرت سرکوب مومنین به آئین مانوی در دوران ساسانیان بوده است. بر مبنای اسناد قدیمی، اقوام صرب و کروات دارای اصلیت ایرانی هستند که بعدها به اقوام اسلاو ملحق شده اند.نوئل مالکوم معتقد است که تئوری های جدید در این زمینه با شواهد تاریخی مطابقت دارد. برخی از تئوریسین های ملی گرای کروات، ترجیح می دهند که اصلیت خود را با ایرانیان مرتبط سازند تا همسایگان اسلاو خود. چنین تئوری هایی خصوصاً در زمان جنگ جهانی دوم ، در هنگامی که نژاد ایرانیان در طبقه بندی نژادها از سوی آلمانیان بالاتر از نژاد اسلاو قرار گرفت ، تقویت شد. هرچند بر طبق نظر مالکوم ، هم کروات ها و هم صرب ها مهاجرینی از ایران بوده اند که تقریباً به صورت همزمان از ایران به بالکان مهاجرت کرده اند .یک نکته کاملاً مشخص است: مهاجرین اولیه برای آنکه از سایر اقوام آن ناحیه تمیز داده شوند خود را “خراوات” یا همان کروات می نامیده اند. همچنین این مهاجران ایرانی تبار ، برای آنکه وجه تمایز خود را از نشان دهند، دستمالی بدور گردنشان می بستند، چیزی که بعدها محبوبیتی جهانی یافت و به کراوات مشهور گشت.در سال ۱۶۵۶ ، لوئی چهاردهم ، هنگی از داوطلبان کروات را در ارتش خود تشکیل داد. اعضای این هنگ، برسم پیشینیان خود، دستمالی ابریشمین را بدور گردن خود می بستند که در انتهای آن گره ای داشت. همچنین این دستمال برای بستن زخم مجروحین مورد استفاده قرار می گرفت . از آن به بعد این حمایل ابریشمی به عنوان بخشی از زیور نظامی در ارتش فرانسه پذیرفته شد و واژه a la croate وارد زبان فرانسه گشت. ۱۷۰ سال بعد بستن کراوات به گردن رسمی جهان شمول گردیدنوئل مالکوم ، پژوهش گر بریتانیایی ، نیز در کتاب خود به نام “تاریخچه مختصر بوسنی” بر این باور است که کراوات نخستین بار از ایران در زمان ساسانیان به اروپا رفت . این ایرانیان پیروان مانی بودند و برای اینکه از دیگران متمایز نشان داده شوند از پارچه‌ای در جلوی پیراهن خود استفاده می‌کردند ولی در تاریخ معاصر وسط کرواسی‌ها به فرانسه برده شد و به دلیل تفاوت‌های زبانی، نام آن به کراوات تبدیل شد و به وسیله همسایه فرانسه یعنی انگلستان بیش تر مورد توجه قرارگرفت و به دنیا معرفی شد.

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد و سایت آفتاب .