سوزان اسپانگن از وقتی که خوندن و نوشتن یاد گرفت، سرش توی کتابهای آشپزی مامانش بود. توی سن ۱۷ سالگی، یک سال بعد از تموم کردن دبیرستان، در یک رستوران مشغول به کار شد و از قضا همه ی کارهای هیجان انگیز یه رستوران مثل درست کردن سالاد، املت، و چیزهای تزئینی جزو وظایفش بود. اسپانگن با ظرافت و قواعد خاصی غذاها رو درست میکرد. مثلا برای درست کردن سالمون دودی، حتما باید اون رو به قدری نازک میبرید که بتونه تیغه چاقو رو از اون طرف ببینه، یا اینکه کیک ها رو باید جوری اسلایس میکرد که هر کدوم به تنهایی خوشگل به نظر برسن. تا قبل از اینکه برای کتابها و مجلات آشپزی دستور بنویسه، اسپانگن توی یک شیرینی فروشی هم مشغول به کار شد.
یک روزی در سال ۲۰۰۸، یه تلفن ناگهانی به اسپانگن شد تا اون رو برای تولید غذای خوشگل و خوشمزه که در فیلم “جولی و جولیا” قرار بود ازش استفاده بشه دعوت کنن. اسپانگن درجا این دعوت رو قبول کرد و بعد از اون در فیلم های بیشتری، مثل “پیچیده است” و اسپاگتی های هیجان انگیز فیلم “بخور، نیایش کن، و عشق بورز” همکاری کرد. الان هم داره برای فیلم “روز کارگر” با بازی کیت وینسلت و جاش برولین کار میکنه که توش به صدها پای هلو احتیاج هست. این یعنی جعبه جعبه هلو و و کیلوکیلو خمیر پای! درست کردن غذا برای فیلم ها میتونه خیلی انرژی بَر باشه، اما وقتی یه صحنه فیلمبرداری نزدیک از این غذا توی فیلم نشون داده میشه، همه ی خستگی آدم در میره!
تحصیل اسپانگن در رشته ی هنر توی این زمینه بهش خیلی کمک کرده. اون توصیه میکنه که به بشقاب غذا مثل یک بوم سفید نقاشی نگاه کنیم. به ترکیب رنگ ها فکر کنیم و هر جوری که دلمون میخواد با رنگ ها و نقش ها بازی کنیم. یک قانون خوب و موثر اینه که مواد پروتئینی غذا رو روی ساعت ۶ بشقاب (یعنی نصفه ی پایینی بشقاب) بذاریم. بعد بقیه ی مواد رو پخش کنیم و نذاریم فضای خالی زیادی باقی بمونه. یه توصیه ی دیگه ی اسپانگن هم اینه که خیلی این کار رو سخت نگیریم. زیبایی و سادگی همیشه با هم هستن، و بشقاب هایی که نشون میدن انرژی زیادی برای تزئینشون گذاشته نشده اشتهای آدم رو بیشتر باز میکنن. این یعنی موقع تزئین بشقاب، دست هاتون رو شل کنید و از اینکه مواد غذایی رو توی بشقاب بندازید نترسید. بذارید چیدمان بشقابتون طبیعی جلوه کنه، انگار خود به خود انقدر قشنگ شده!
