حرز در فرهنگ اسلامی، به عنوان یک ابزار معنوی شناخته می‌شود که هدف آن ایجاد نوعی حصار یا سپر غیبی در برابر خطرات غیرقابل مشاهده است. برخلاف تصور عمومی که حرز را صرفاً نوشته‌ای مذهبی می‌داند، در واقع حرز یک سنت ریشه‌دار در زندگی معنوی مسلمانان است؛ سنتی که برگرفته از توصیه‌های مستقیم ائمه اطهار (ع) و علمای بزرگ دینی است.

حرزها نه‌تنها برای محافظت از آسیب‌های غیرمادی مانند چشم‌زخم، وسوسه، ترس، و جادو به‌کار می‌روند، بلکه اغلب برای تعادل روحی و جذب خیر در زندگی روزمره نیز استفاده می‌شوند. بسیاری از حرزها با استفاده از متون مقدس مانند آیات قرآن، دعاهای مأثور، و اسماء متبرکه تهیه می‌شوند.

از نظر فیزیکی، این حرزها ممکن است بر روی پوست آهو، ورقه‌های فلزی خاص، سنگ‌های طبیعی یا کاغذهای مخصوص نوشته شوند و درون کیسه‌ای کوچک در گردن یا بازو یا حتی زیر لباس نگه داشته شوند. آنچه به این اشیاء ارزش می‌بخشد، نه صرفاً ظاهر آن‌ها، بلکه نیت خالص، ذکر دقیق، و باور قلبی به وعده‌های الهی است.