انگشتر چگونه پدید آمد؟ دومین دوره مسابقه سنگ شناسی جواهری بینا

فرهنگ دادن و گرفتن انگشتر به ۶۰۰۰ سال قبل برمیگردد. تمدن هیتیت (Hittite) حلقه ای را تولید کردند که انگشتر مهری بود و مهر به حساب میامد.(هیتی ها مردمی که در عهد باستان در آسیای صغیر و سوریه امروزی حدود ۷۰۰ تا ۱۷۰۰ قبل میلاد میزیستند و در ۱۳۰۰ قبل میلاد یکی از دو تمدن بزرگ جهان بودند)
مردم در مصر قدیم انگشترهای مختلفی به دست میکردند وتعدادی از آنها کشف شده که شامل نوعی عقیق یا سنگ است که به شکل سوسک ساخته شده است و به عنوان مهر یا طلسم به کار میرفت. پزشک معروف یونانی،گالن، نوشته هایی دارد که در آنها از طلسم سبز یشمی پادشاهان مصر نام میبرد که طرحی شبیه اژدها داشتند.هر طبقه اجتماعی نوع خاصی از انگشتر به دست میکرد. افرادی که انگشتر مهربرجسته داشتند ، قدرتمند و با نفوذ بودند. به احتمال زیاد تحول و تبدیل انگشتر از مهر به یکی از آلات زیبایی در مصر باستان رخ داده است. افراد ثروتمند انگشتر از جنس طلا و افراد طبقه پایین از جنس نقره،برنز،شیشه یا فاینز (سفال رنگی) به انگشت میکردند.
مصریان انگشتر را از فلز میساختند اما از انگشترهای جنس فاینز( faience- سفال لعاب کاری شده) به عنوان کادوی سال نو استفاده میکردند.

سبکهای بومی در دوره بطلمیوس به وسیله رومیان و یونانی ها جایگزین شد. انگشتر های یونانی و رومی تا حدودی تحت تاثیر انگشترهای مصر بود ولی بیشتر ظریف کاری به خرج میدادند. انگشترها ابتدا آهنی بود و با شروع امپراتوری(۳۱قبل میلاد) انگشتر طلا هم رواج یافت. برده ها حق استفاده از انگشتر طلا نداشتند و وقتی برده ای آزاد میشد انگشتر آهنی هدیه میگرفت. رومیان اولین کسانی بودند که از انگشتر برای ازدواج هم استفاده کردند و داستان حلقه نامزدی از انجا شروع شد. انگشتر نامزدی ابتدا آهنی بود که بعدها به حلقه طلایی و زینتی تغییر یافت.نگین های انگشترهای رومیان ابتدا روی قاب بیضی بود سوار میشد که به مرور زمان این قاب دایره شد. انگشترهای رومیان از قرن سوم و چهارم بعد میلاد پیچیده تر و با جزییات بیشتر ساخته شد.
منابع: en. Wikipedia
پایگاه اطلاع رسانی حوزه hawzah.net
_پریسا ایمانی ۰۹۳۵…۰۲۴۱

هیچ کس نمی تواند به طور قطع بگوید که انگشتر، از چه زمانی مورد استفاده قرار گرفته است. به نظر می رسد که انگشتر، از مصر باستان، در پی تکامل «مُهر» سرچشمه گرفته باشد؛ چون مُهرها نشانه قدرت بودند، افرادی که مُهرهای برجسته و انگشتر خاتم «مُهر» داشتند، به عنوان اشخاص قدرتمند و بانفوذ، مورد احترام مردم قرار می گرفتندبه احتمال زیاد، تغییر و تحوّل انگشتر خاتم و تبدیل شدن آن به یکی از آلات زینتی نیز در مصر باستانْ رخ داده است. زنان ثروتمند مصری، انگشترهایی از طلا، دست می کردند و زنان طبقه پایین نیز از انگشترهایی با قیمت های ارزان تر، از جنس نقره، بُرنز، شیشه یا سفال های رنگی استفاده می کردند.یونانیان و رومی ها در ساخت انگشترهای زینتی، بیش از دیگر تمدن ها دقت و ظریف کاری به خرج داده اند. پِلینی (pliny)، در کتاب «تاریخ طبیعی»می گوید: «انگشتر، اوّلین بار در اساطیر یونانی، وارد شده است. ترویج انگشتر ازدواج از روم باستان آغاز شد.حلقه، احتمالاً یک عهد و پیمانی بوده است که طرفین باید به آن وفادار می شدند.در زمان پلینی هنوز حلقه، یک سنّت پسندیده و مثبت در بین مردم بوده و استفاده از حلقه های آهنی در این گونه مراسم ها، رایج بوده است، بویژه در مراسم ازدواج. این گونه استفاده از حلقه ازدواج که همراه با تعهّد طرفین بود، توسط کلیسا، از همان زمان، پذیرفته شد .

انگشتر، انگشتری یا انگشترین : حلقه فلزی نگین دار یا بی نگین که بیشتر از طلا یا نقره میسازند و برای زینت در انگشت میکنند.درباره چگونگی و زمان پیدایش آن سخنان زیادی بیان شده است؛ از مصر باستان، در پی تکامل مُهر تا روم و یونان برای زینت. از اساطیر یونان و پرومتئوس گرفته تا نشان طبقه اجتماعی و هدیه مرد به زن در هنگام ازدواج درروم ، که این آخری در مسیحیت نیز پذیرفته شد. در دائره المعارف بریتانیکا آمده است: بخشیدن یک حلقه برای برجسته کردن مراسم نامزدی یک سنّت رومی کهن است.
در تاریخ انبیای الهی نیز از حضرت آدم که با خود انگشتری از بهشت آورد،حضرت نوح وذکرنجات بخشی که بعد ازطوفان بر انگشترش نقش نمود، حضرت ابراهیم و انگشتری با نوشته ای مخصوص که جبرییل درهنگام در آتش انداختن ایشان، ازجانب خدا برایش آورد، انگشتر حضرت موسی با دو جمله از تورات، انگشتر حضرت سلیمان و داستان مشهورش و حضرت عیسی و انگشترش با دو جمله از انجیل تا پیا مبر اسلام(علیه وعلیهم السلام) با انگشتری با نقش محمد رسول الله، همگی ردی از انگشتر دیده میشود.
به هر حال، «انگشتر» دراسلام هم جایگاه ویژه ای دارد و علاوه بر زینت و زیبایی، به دست کردن آن دارای ثواب و اجر است و از نشانه های مومن شمرده شده است. حضرت پیامبر و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) همگی انگشتریهایی با اذکار مخصوص داشته اند( برخی از امامان (علیهم السلام) به سبب تغییر اوضاع سیاسی یا اجتماعی، نقش نگین خود را تعویض می کردند) و براستفاده از آن خصوصا با نگینهایی ازعقیق، یاقوت، فیروزه، جزع یمانی، حدید صینی، درّ نجف و زمرّد سفارش کرده اند و آدابی برای استفاده هم ذکر کرده اند. پس، باید در چند و چون و کمّ و کیف استفاده از انگشتر پیرو دستورات روشنگر دین مبین اسلام بود و روحیّه «تعبّد» را در برابر خیر مطلق و کمال بی انتها از دست نداد، چه اینکه خدا جز خیر و مصلحت و حُسن بنده خود را نمی خواهد. والسلام