به نظر می رسد که هنر جواهر تراشی با کاربرد امروزی، از بسیاری جهات کاملا مشابه صد سال گذشته بوده و مراحلی از کار نیز بدون شک این مورد را تایید می کند. پژوهش های انگشت شماری در این زمینه به انتشار در آمده است، چرا که سیاست قریب به اتفاق جواهر تراشان در روش کاری محرمانه بوده و اگر هم اطلاعاتی چاپ شده توسط جواهر تراشان مستقلی بوده که آماتور و غیر حرفه ای بودند.
در قرون وسطی تمام خانواده ها، حرفه تراش کاری را دنبال می کردند که البته محدود به محیط خانه بود. هر گونه پیشرفتی در فن تراش کاری به صورت محرمانه، نسل به نسل از پدر به پسر انتقال می یافت. ابزار و تجهیزات اولیه مورد استفاده در صنعت جواهر تراشی در مقایسه با دستگاه های مدرن و مجهزی که امروزه در کارخانه های متفاوت مورد استفاده قرار می گیرند، کاملا ابتدایی بودند. ابزارهای اولیه تراش جواهر با نیروی دست کار می کردند و این در حالی بود که ابزارهای صیقل سنگ های قیمتی با نیروی آب و بعدها با بخار و در نهایت با موتور الکتریکی کار می کردند.
پیش از کشف سنگ های سنباده ای معدنی یا (سنگ های سنباده ای خام)، سنگ های جواهر نرم تر و خام تر با استفاده از چرخ های سنباده ای ماسه سنگ های سیلیسی، یا پودر سنگ آتش زنه، ماسه و ساینده های مشابه ساده و در دسترس، تغییر داده می شدند. جواهرات سخت تر با استفاده از گوهرهای سائیده بر روی چرخ های فلزی ( اغلب سرب) صیقل و تراش داده می شدند. اما تراش جواهر تا زمان پیدایش سنگ سنباده و استفاده از آن هیچگونه پیشرفتی نداشت. در ابتدا سنباده طبیعی بسیار پر هزینه و کمیاب بود. استفاده اولیه سنباده در صنعت جواهر تراشی، به دلیل فقدان اطلاعات موثق در مورد نحوه استفاده از آن همچنان در هاله ای از ابهام است.
منبع مقاله: آرگو
[metaslider id=26079]
