چندی پیش دختری ۲۳ ساله مطلبی را تحت این عنوان روی شبکه های اجتماعی منتشر کرد که نتیجه آن بازدید و استقبالی ملیونی از مردم سراسر جهان بود:
“اسم من کارولینا بریز است، دانشجوی رشته فیلم سازی هستم و در کشوری کوچک از این کره بزرگ زندگی میکنم. حدود یکسال پیش پدر ۴۵ ساله من پیشم آمد و تکه جواهری که از ضایعات فلزات درست کرده بود به من نشان داد، چون او می دانست من عاشق جواهرات هستم و با دیدن این ساخته دست پدرم دنیای من زیر و رو شد. از این همه خلاقیت و عشق درون پدرم واقعا شگفت زده شده بودم او به تازگی کار خود را از دست داده بود اما هنوز هم روحیه و علاقه خود را به انجام کارهای هنری از دست نداده بود طوری که انگار این ذوق درونی او برای زیبایی آفرینی هیچوقت متوقف نخواهد شد. اولین ساخته او یک آویز تهیه شده از سیم ها و قطعات یک رادیو کهنه و قدیمی به همراه چند نگین از یکی از جواهرات مستعمل من بود که استفاده نمی کردم. او قبل از این هیچوقت جواهر سازی کار نکرده بود و اولین نمونه کار او ساده اما در عین حال پر از زیبایی و عشق بود. از آن زمان هر دو ما مشغول به ساخت و تهیه جواهرات از ضایعات فلزات شدیم و جواهرات مختلفی مثل انگشتر، گوشواره، آویز و گردنبند، دستبند و… را درست کردیم. در پیدا سازی و ایده پردازی های خودمان معمولا از فرهنگ ها و علائم کهن و باستانی استفاده می کنیم. به نظر من پدرم یک هنرمند تمام عیار است، او قبلا کار ساخت مجسمه های چوبی، نقاشی و تتو روی بدن و حالا جواهر سازی را انجام می دهد.”
[metaslider id=13484]
