آیا توجه کردن به سائل و دادن انگشتر به او در نماز، با « حضور قلب » امام علی (ع) منافات ندارد ؟
شنیدن صداى سائل و کمک به او در نماز، نوعی توجه به خداست و علی (ع) با این کار عبادتى را با عبادت دیگر در آمیخت و برای خدا در حال نماز زکات داد . وانگهى این ایراد و خرده گیرى در واقع ایراد بر قرآن مجید است؛ چراکه خداوند آن را ستوده و ولایت مؤمنین را شایسته چنین کسى دانسته است و اگر این عمل غفلت از خدا بود نباید تمجید می شد .
- کسى که این ایراد را مى کند از این نکته غفلت دارد که شنیدن صداى سایل و کمک به او، پرداختن به غیر خدانمی باشد، بلکه آن هم در واقع توجه به خداست . قلب پاک على (ع) در برابر صداى سایلان حساس بود و به نداى آنها پاسخ مى گفت، او با این کار عبادتى را با عبادت دیگر آمیخت و در حال نماز زکات داد و هر دو براى خداو در راه او بود .
وانگهى این ایراد و خرده گیرى در واقع ایراد بر قرآن مجید است، چراکه خداوند در آیه ۵۵ سوره مایده (۱) که به آیه « ولایت » مشهور است، دادن زکات را در حال رکوع مورد تکریم و تمجید قرار داده است و اگر این عمل نشانه غفلت و بى خبرى از ذکر خدا بود نباید به عنوان یک صفت والا و با ارزش فوق العاده، روى آن تکیه شود .
متعصبانی که مروجان و مبلغان این شبهات هستند مى خواهند فضیلت على(ع) را انکار کنند ولی در واقع به خدا ایراد مى گیرند . به کلام فخر رازى در اینجا درست توجه کنید، او مى گوید : « لایق به حال على (ع) این است که مستغرق در ذکر خدا باشد و کسى که چنین باشد نمى تواند کلام دیگرى را بشنود و بفهمد، بنابراین توجه به حال سایل بر خلاف آداب نماز است » .
باید از فخر رازى پرسید اگر این کار بر خلاف آداب نماز و حضور قلب است، پس چرا خداوند آن را ستوده و ولایت مومنین را شایسته چنین کسى دانسته است ؟!
به هر حال جاى شک نیست که شنیدن صداى سایل نیازمند و اجابت خواسته او در حال نماز، عبادتى است مضاعف که در یک لحظه صورت گرفته است و باید پناه به خدا ببریم از تعصب هایى که ما را از حقایق دور مى سازد .
پی نوشت :
۱. « إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاهَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاهَ وَ هُمْ راکِعُونَ »؛ (سرپرست و ولی شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده اند همان ها که نماز را برپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند ) .
۲. مفاتیح الغیب، فخرالدین رازى، ابوعبدالله محمد بن عمر، دار احیاء التراث العربى، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۲۰ ق، ج ۱۲، ص ۳۸۶، [ سوره مائده، آیه ۵۵ ] .
۳. گردآوری از کتاب : پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، با همکاری جمعی از فضلا و دانشمندان، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۸۶ ش، چاپ ششم، ج ۹، ص ۲۱۱. / شفقنا
منبع : جام نیوز
برای مشاهده جدیدترین جواهرات اینجا کلیک کنید .
[metaslider id=23137]
