کهربا نوعی کانی از طبقه مواد آلی است و نوعی ماده معدنی محسوب می‌شود که از درختان مخروطی‌شکل به‌دست می‌آید.
عمومی‌ترین نمونه آن، کهربای بالتیککهربای بالتیکدرز است که “ساکی‌نیتSuccinite “نامیده‌می‌شود. از نظر ظاهری کهربابه‌طورمعمول تحت تاثیر اکسیداسیون به رنگ قهوه‌‌ای یا خاکستری تیره دیده می‌شود. این ماده در آب حل نمی‌شود و به راحتی قابل استفاده و تغییرشکل نسیت. کهربا درحدود ۳۵۰ نوع رنگ دارد. به‌طور عمومی در اشکال و اندازه‌های مختلف یعنی چندین کیلوگرم یافت می‌شود.
خوشگذرانی‌ها و ولخرجی‌های بی‌حد و اندازه، سیاست دربار، شرایط نابسامان و فجایع حاصل از جنگ سبب شکل‌گیری اسرارآمیزترین حکایت گنجینه سلطنتی شد و سرانجام بسیاری از اسرار اتاق افسانه‌ای کهربا لاینحل باقی ماند.
افراد ولخرج افکار و آرمان‌های بزرگی را درسر می‌پرورانند. نمونه آن اولین پادشاه روس “فردریک اول” است که پس از تاجگذاری در سال ۱۷۰۱ به‌طور سریع بازسازی قصر عظیم سلطنتی در برلین را در سطحی گسترده آغاز کرد. او همچنین استفاده از کهربا را به عنوان سنگ قیمتی و طبیعی که هرگز در قبل برای دکوراسیون داخلی موردتوجه قرارنگرفته‌بود را در امر تکمیل اتاق‌های قصر توصیه کرد.
تعدادی از معماران مشهور دراین پروژه به‌کارگرفته‌شدند که پیش‌بینی می‌شد تهیه بیش از ۱۰۰ هزار قطعه پانل حکاکی‌شده کهربا، برای ۵۵ مترمربع در آن منظورشده‌است. دسیسه‌های بی‌پایان دربار سبب به تعویق‌افتادن اجرای طرح شد و سرانجام سبب‌شد تا شاه هرگز پایان این‌کار را نبیند.
پس از مرگ او در سال ۱۷۱۳ جانشین شاه فردریک، “شاه فردریک ویلهلم اول” شد. او چندان اعتنایی به چنین اقدامی نداشت و آن را متوقف ساخت. پانل‌های کهربا و دیگر اجزاء ساختمان در انباری در برلین گذاشته‌شدند و باردیگر گرد و غبار تاریخ پرده ابهام براین طرح کشانید.
در چند هزار مایلی شرق برلین، شایعاتی از این اتاق غیرعادی کهربا به گوش امپراطور روس “پطر اول”، مردی که به “پطر کبیر” شهرت داشت رسید. او تصمیم گرفت تا بر تعداد قطعات کلکسیون کهربایی خود بی‌افزاید و درسال ۱۷۱۶ “شاه فردریک ویلهلم اول” را متعاقد ساخت تا کل قطعات کهربا را به او به‌عنوان هدیه‌ای دیپلماتیک اهدا کند.
۱۸ جعبه بزرگ حاوی کهربا در نتیجه این توافق و براساس طرح موردنظر تزار ، به شهر جدید سنت‌پطرزبورگ در سال ۱۷۱۷ واردشدند. آنها در طول سفر شکل خود را حفظ کرده‌بودند اما دوباره به‌علت مشغولیات تزارپطرکبیر در امر ساخت سنت‌پطرزبورگ و همچنین احجاف و ظلم بسیار او به اطرافیان از جمله شکنجه وحشتناک پسرش “آلکسی” انجام این طرح راکد ماند.
پس از روی کارآمدن امپراطور الیزابت‌اول دختر شاه در روسیه، او تصمیم گرفت تا در قصر جدید زمستانی خود، اتاق فراموش‌شده کهربا را باردیگر برپا سازد. از آنجا که تعداد قطعات کهربا کافی نبودند، معمار ایتالیایی او، از پلاسترهای آیینه‌گون و پانل‌هایی به رنگ کهربا جهت تکمیل اتاق استفاده‌کرد.
درسال ۱۷۴۶ طرح ناکام، سرانجام برای اولین بار کامل شد و به پایان رسید. اتاق کهربا برای پذیرایی‌های رسمی ملکه، مورد استفاده قرارمی‌گرفت. اما به‌دلایلی نامعلوم در سال ۱۷۵۵ الیزابت تصمیم به انتقال این اتاق به‌جای دیگر گرفت. باردیگر پانل‌ها جمع‌آوری‌شد و در درون جعبه‌ها جای داده‌شدند و به قصر تابستانی او انتقال یافتند که “تزارسکوجی‌سلوTzarskoje Selo “یا قصر “کارترین” نیز نامیده شد.
