همه ما همیشه خبر هایی را از شاهزاده های عرب یا چهرها و ثروتمندان مختلف در سراسر دنیا میشنویم، از نگهداری تمساح و شیر به عنوان حیوانات خانگی گرفته تا خودرو هایی از جنس طلا و الماس اما همیشه لازم نیست راه دور برویم در همین مملکت خودمان امکانات و تفریح های زیادی هست که به گروه خاصی اختصاص دارد از هواپیما های شخصی، چتر بازی و پرش از ارتفاع و خودروهای فوق لوکس گرفته تا استخرهایی که به ظاهر عمومی است اما به قشر خاصی تعلق دارد.
شاید شما هم در نزدیکی محل زندگی خود مجموعه‌های ورزشی را سراغ داشته باشید که بلیت‌ها و ورودی‌های آن عددهایی است که شاید بیشتر از حقوق یک ماه خانواده شما باشد.
در چندسال اخیر تعداد مجموعه‌های ورزشی لوکس و گران‌قیمت رو به رشد گذاشته است. اکثر این مجموعه‌ها و خصوصا استخرها در مناطق بالای شهر و مکانهایی است که قیمت زمین بسیار بالاست.
قیمت‌های گران این مجموعه‌ها باعث شده است تنها قشر خاصی از جامعه مشتریان پروپا‌قرص این مجموعه‌های به اصطلاح ورزشی باشند. مزنه‌هایی که شاید خودشان در منزل شخصی قادر به برپایی یک مجموعه ورزشی هستند.
حال این سؤال به میان می‌آید که چرا برای افرادی با این تمکن مالی باید این چنین مجوعه‌هایی که هر روز نیز به تعداد آن افزوده می‌شود، راه‌اندازی شود؟ آیا تعداد این افراد آنقدر بالاست که وجود چنین اماکنی برای تفریح و سرگرمی آنان ناکافی‌است؟
در مجموعه‌های ورزشی گران‌قیمت چه می‌گذرد؟
در مدح و ستایش این مجموعه ها هرچه گفته شود کم است. امکانات و خلاقیت‌های فراوان برای راضی نگه‌داشتن مشتریان میلیاردر و به اصطلاح کله‌گنده در این اماکن موج می‌زند.دریکی از مجموعه‌های ورزشی که در یکی مناطق مرفه نشین تهران قرار دارد در منوی خود برای ارائه به مشتریان به موارد زیر اشاره کرده‌است؛ باران مصنوعی در استخر، لذت تجربه هوای ابری، شنیدن موسیقی مورد علاقه زیر آب، آبشار آب سرد،؛ ایجاد هوای کوهستانی در سطح مجموعه و مواردی از این دست. جالب است بدانید شرط ورود به این مجموعه داشتن معرفی‌نامه از سوی یک فرد مورد اعتماد مجموعه است.
هم‌چنین در بدو ورود از افراد متقاضی استفاده از امکانات، تست سلامت روانی گرفنه می‌شود.هرگز امکان ندارد بتوانید از طریق تلفن هزینه‌ها را جویا شوید. ملاقات حضوری شرط اعلام هزینه‌هاست.اما براساس شنیده‌ها حق عضویت سالیانه در این باشگاه‌ها چیزی حدود بیست میلیون و یا بیشتر است.
شاید برخی معتقد باشند وجود چنین باشگاه‌ها، استخرها و مجموعه‌هایی طبیعی است و پاسخگوی نیاز یک قشر خاص است مشکلی هم وجود ندارد و از قانون عرضه و تقاضا پیروی می‌کند.
اما توجه به این مسئله که روز‌به‌روز اماکن ورزشی عمومی به اماکن خصوصی تبدیل می‌شود نباید نادیده گرفته شود. قشر زیادی از جامعه در روزهای بد اقتصادی کشور در تامین احتیاجات خود ناتوانند اما برخی دیگر با پرداخت‌های میلیونی تنها برای ورزش ما می‌خواهند روی خوش و بی‌درد زندگی را تجربه کنند. غافل از اینکه جوانان و نوجوانان این مملکت که تا دیروز با بهایی کم به استخر می‌رفتند امروز باید با پرداخت بلیت‌های چندهزار تومنی از آن استفاده کنند که از پرداخت آن عاجزند.
همه ما در هنگام پخش زنده فوتبال یا در مسابقات ورزشی دیگر این جمله که ” ورزش از اعتیاد جلوگیری می‌کند ” را دیده‌ایم اما چه بهتر که مسئولان نیز این جمله را ببینند و درک کنند .
این تبعیض آن هم به فاصله شهریه های دو میلیون تومانی و بیست هزار تومانی فاصله زیاد را زیاد تر می کند و پشت این فاصله حسرت حکمرانی می کند.
و این تنها در استخر و آب نیست، در تمامی رشته های ورزشی این اتفاق باعث تفکیک علاقمندی به ورزش شده است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
[metaslider id=13467]
