گوشواره یکی از جواهر‌ها است که از زمان گذشته تاکنون و در فرهنگهای مختلف زنان و مردان استفاده می کردند و به گوش خود نصب می کردند.
نخستین نشانه‌های گوشواره را می‌توان در تمدن ایلام یافت. در آثار برجای مانده، گوشواره‌هایی مربوط به این دوران یافت شده است. پس از آن نیز در پیکره‌های تخت جمشید می‌توان کاربرد گوشواره را در میان مردان در آن دوران (نزدیک به ۲۵۰۰ سال گذشته) دید. برگوش چپ مرد نمکی پیدا شده در معدن نمک زنجان که مردی از مردمان روزگار ساسانی است نیز گوشواره‌‌ای از جنس طلا آویخته بود.
مدل‌های گوشواره
گوشواره دکمه ای (میخی): گوشوارهٔ دکمه‌ای (میخی) درست روی نرمه گوش قرار میگیرد و سوراخ نرمهٔ گوش در پشت گوشواره پنهان میماند.
گوشوارهٔ حلقه‌ای: گوشواره‌های حلقه‌ای ساختار دایره‌ای یا نیم دایره‌ای دارند و به حلقه بسیار شبیه‌اند.
گوشوارهٔ آویز: که از یک سانتیمتر تا چند سانتیمتر می‌تواند درازا داشته باشد. یک مدل از گوشواره‌های آویز، چلچراغی هستند.
تاثیر مدل گوشواره
مدل گوشواره مانند بقیه ملحقات لباس مهم بوده و بر ظاهر فرد تاثیر می گذارد و به شکل صورت و گردن بستگی دارد. در موقعیت‌های رسمی گوشواره شلوغ نامناسب است حتا می توان گوشواره استفاده نکرد. برای صورتهای کشیده گوشواره آویز بزرگ (چلچراغی) و حلقه‌ای بزرگ یا گوشواره دکمه‌ای (میخی) مناسب است. با گوشواره حلقه‌ای بزرگ صورت گردو چاق بنظر می آید و چین‌های گردن مشخص تر می شود. گوشواره آویز برای گردن‌های بلند مناسب است نه گردن‌های کوتاه. گوشواره دکمه‌ای نیز برای صورتهای گرد و چاق مناسب نیست. اما گوشواره‌های حلقه‌ای متوسط برای هر مدل صورت مناسب می باشد.
