انسانها همیشه و ذاتا به دنبال زیبایی هستند و به زیبایی علاقه مندند،آنها قسمتی از این زیبایی را با استفاده از جواهرآلات و طلاجات برای خود به ارمغان می آورند، در گذشته ای نه چندان دور با توجه به اینکه قیمت طلا در بازار ایران و بازار جهانی به اندازه ی امروز بالا نرفته بود، درصد بیشتری از مردم صرفا از طلاجات به عنوان زینت برای خود استفاده میکردند، اما رفته رفته با توجه به افزایش قیمت طلاجات مردم و سازندگان طلاجات رو آوردند به استفاده از نگین ها یا همان سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی بر روی طلاجات به طوری که اکثر نمای ظاهری زیور آلات ساخته شده را نگین کار شامل می شود و مقدار و درصد کمی از زیورآلات شامل طلاست.
با عمومیت یافتن استفاده از جواهرات به عنوان زیورآلات اصطلاحات نادرستی در بین افراد شاغل در این زمینه رایج شد که عموما به دلیل نا آگاهی این افراد بود و این اصطلاحات غلط به عموم مردم هم سرایت کرد.
یکی از این اصطلاحات غلط که اکثرا بین مردم استفاده می شود و استفاده از آن توسط مخاطبین من همیشه برای من به نوعی آزار دهنده بوده است، استفاده از واژه ی “برلیان” برای سنگ قیمتی “الماس” است و قصد دارم در مورد واژه ی برلیان و الماس توضیحاتی را در ادامه ارائه کنم.
پس به دلیل اینکه این نوع تراش یعنی تراش برلیان صرفا برای سنگ الماس روز به روز در حال پیشرفت و بهبود هست عموم افراد این سنگی قیمتی را به اسم برلیان میشناسند در صورتی که در اصل بایستی به خاطر داشته باشیم که نام این سنگ الماس است و تراش آن برلیان، ممکن است یک نوع سنگ با استفاده از نوع دیگری از تراشها، تراش خورده باشد پس نباید برای آن سنگ واژه ی برلیان را بکار ببریم.
