پایان قرن هفدهم مصادف بود با پیشرفت در زمینه تراش به سبک برلیان (brilliant-cut) به همراه فست های چند گانه. با این روش درخشندگی الماس ها درقرن ۱۸ چند برابر شد به گونه ای که در گذشته این درخشندگی وجود نداشت. این سبک بر طراحی جواهرات تسلط ویژه ای پیدا کرد. بیشترجواهرات بر روی نقره سوار می شد به همین سبب سنگ های سفید رنگ، ارزش بیشتری پیدا کرد. سرویس های جواهرات با سنگ الماس مخصوص خاندان های سلطنتی و دربار بود.

با توجه به ارزش ذاتی بالای الماس، جواهرات با الماس های کوچک در این دوره زیاد مورد توجه قرار نمی گرفت. صاحبان جواهرات غالبا این الماس ها می فروختند و یا اینکه آنها را در جواهری دیگر به کار می بردند.

شمشیر های کوچک یکی از موضوعات جواهرات بود. در دهه ۱۷۵۰ قبضه شمشیر را با طلا  نقره مزین می کردند و بر روی آن سنگ های قیمتی به کار می بردند. به عبارتی شمشیر ها  بیشتر به دست جواهرسازان ساخته می شد تا شمشیر گران. آنها این شمشیر ها را بیشتر به عنوان هدیه به ارتشیان خود می دادند.

شمشیر، با نشان جیمز موریست، ۱۷۹۸ – ۹، انگلستان.

جیمز موریست، یکی از سازندگان جواهرات میناکاری شده به خصوص غلاف شمشیر است که به وی مأموریت داده شد تا این شمشیر را بسازد.

این جایزه به فرنسیس داگلاس اهدا شد. وی شخصی بود که در سرکوبی شورش های خشونت آمیز ایجاد شده بین ملوانان و گارد سلطنتی که در سال ۱۷۹۷ اتفاق افتاد، نقش داشت.

منبع مقاله:

سایت  vam.ac

برای مشاهده جدیدترین جواهرات اینجا کلیک کنید.