جواهرات هندوستان در گذر تاریخ – قسمت سوم
دوران گذار از سبک طراحی جواهر هندی به غربی در اوایل قرن بیستم رخ داد. نفوذ جواهرات به سبک اروپایی زمانی در هندوستان بیشتر شد که شاهزادگان هندی اقدام به استفاده از جواهرات به سبک غربی کردند.
در سال ۱۹۱۰ شاهزادگان هندی توسط معلمان غربی مورد آموزش قرار گرفتند. آنها به اروپا مسافرت کرده و از جواهر فروشی های معتبر و بزرگ اروپا مانند کارتیه جواهرات زیبایی خریدند. این ارتباط زمانی بیشتر شد که در سال ۱۹۱۱ جاکوب کارتیه به هندوستان مسافرت نموده و نام جرج پنجم را به عنوان امپراطور هندوستان بر سر در کاخ دهلی ثبت کرد.
پس از آن برخی از دولتمردان هندی جواهرات خود را به سبک اروپایی تغییر دادند. در ابتدا جواهرات هندی سنتی با طلا ساخته می شد اما بعدها از پلاتین نیز در جواهرات خود استفاده نمودند.
جواهرات خارق العاده هندی راه طراحی های نوین را برای طراحان جواهرات هندی باز کرد. بدین صورت که جواهرات سنتی هندی موسوم به کندان براق تر و ظریف تر شدند. شیوه مخصوص تراش سنگ های قیمتی که در زمان مغول ها در هندوستان انجام می گرفت با جدیدترین روش تراش تلفیق گشت.
یک گل سینه که توسط جواهر ساز معروف بمبئی طراحی گشت با الماس های قدیمی گلکوندا و سنگ های قیمتی کوچک دیگر ترکیب شد. گل سینه زمرد طراحی جار در پاریس، با عقیق های سفید، تراش منحصر به فرد و زیبا به همراه قابی که متعلق به سبک مغول بود تلفیق گشت. گردنبند طراحی شده توسط کارتیه با اسپینل های قرمز رنگ، ظاهر بی قاعده و شکل اولیه تراش خود را حفظ کرد و سرانجام انگشتر بولگاری با زمرد تراش نخورده مغول ترکیب شد.
تمامی این قطعات جواهر تلفیق شده با سنت شبه قاره هند، تفسیر کاملی از ترکیب طراحی امروزی با طراحی سنتی هندوستان است.
منبع مقاله:
سایت vam.ac
[metaslider id=20073]
