روش های تولید گوهرهای آزمایشگاهی

سنگ های قیمتی مصنوعی، نوعی از گوهرهایی هستند که در آزمایشگاه ساخته می شوند. با این وجود، این گوهرها از نظر شیمیایی، بصری، و ساختار های فیزیکی مشابه نمونه طبیعی خود می باشند. در این مورد می توان به انواع نمونه های آزمایشگاهی فیروزه و اوپال اشاره کرد.

ساخت بلورهای سنگ های قیمتی توسط انسان، از دهه ۱۸۰۰ آغاز شد. البته دلیل ابتدایی تولید گوهرهای مصنوعی، نیاز آنها در صنایعی به غیر از جواهرات بود. دلیل عدم استفاده از سنگ های جواهر در جواهرات این بود که تنها زمانی گوهرهای مصنوعی را برای جواهرات در نظر می گرفتند که سفارشی از آنها داشتند. (به عنوان مثال سفارشی از رنگ و شکل گوهر).

اولین تجربه موفقیت آمیز ساخت سنگ جواهر مصنوعی، متعلق به سنگ قیمتی یاقوت سرخ می باشد. بلورهای آزمایشگاهی یاقوت سرخ در مصارفی از قبیل، وسایل ارتباطاتی، تکنولوژی ساخت لیزر، میکروالترونیک و مواد ساینده بود. با در نظر گرفتن عناصر تشکیل دهنده، زمان، امکانات و شرایط رشد گوهرهای مصنوعی، خوشبختانه شمار سنگ های مصنوعی در اندازه، شفافیت و طیف رنگی نسبت به گونه طبیعی خودشان، بسیار کم است. به دلیل اینکه گوهرهای مصنوعی با نوع طبیعیشان اشتباه گرفته نشود (که غالبا این اتفاق صورت می گیرد.) یک راهنمایی برای خرید و فروش سنگ های قیمتی مصنوعی وجود دارد که مرز بین گوهر مصنوعی و طبیعی را مشخص می کند.

در ایالات متحده آمریکا، انجمن تجارت فدرال، این قانون را تصویب کرده است که هر ماده ای که در آزمایشگاه ها تولید می شود باید به گونه ای توصیف شود که هیچ شک و شبهه ای مبنی بر اینکه این گوهر طبیعی است، به وجود نیاید. برخی از روش های اصلی فرآیند ساخت سنگ های مصنوعی عبارتند از:
گداختگی (فرآیند ذوب کردن):
اولین گونه های موفقیت آمیز تولید سنگ های قیمتی مصنوعی از فرآیند گداختگی (FLAME FUSION) به دست می آیند. این فرآیند از این قرار است که مقداری پودر شیمیایی را در دمای بسیار بالایی که توسط یک مشعل ذوب مواد ایجاد کرده ایم، می ریزیم. زمانیکه این پودر ذوب شد، آن را بر روی یک پایه چرخنده قرار می دهیم تا تبدیل به یک بلور آزمایشگاهی شود. امروزه این فرآیند، یکی از ارزانترین و متداولترین روش ها برای تولید گروه خانوادگی کروندوم و اسپینل مصنوعی است.
بلور پردازی (فرآیند ذوب کردن):
بلورپردازی (Crystal pulling) در اوایل دهه ۱۹۰۰ ظهور پیدا کرد. در این فرآیند، موادی در ظرف مخصوص ریخته گری ذوب می شود و کریستال از درون هسته ای که در آن ماده مذاب شناور است، به وجود می آید. سپس این بلور، به آرامی از آن مواد مذاب جدا می گردد. گوهرهایی که توسط این روش آزمایشگاهی به دست می آیند شامل الکساندریت، کریستوبریل، کروندوم و گارنت آزمایشگاهی می شوند.

 

منبع مقاله: سایت موسسه گوهرشناسی آمریکا (GIA)

برای مشاهده جدیدترین جواهرات اینجا کلیک کنید .

[metaslider id=26079]