تأثیر مالیات در بازار سنگ و جواهر چین
هر کسب و کاری در چین برای پیشرفت نیاز به حمایت همه جانبه دولت دارد. به همین ترتیب، سیاست های مالی دولت می تواند هم برای شرکت ها و هم کل صنعت جواهرسازی مفید باشد. بعد از سال ۱۹۷۸و پس از باز شدن درهای کشور به روی تجارت، دولت مرکزی برای سازگاری با سایر اقتصادهای جهانی، اصلاحات عمده ای را به تصویب رساند. برای ادامه این توسعه، اصلاحات دیگر از جمله مبارزه با فساد اداری و حفاظت از محیط زیست، نیز لازم است.
از سال ۱۹۷۸، چین نظام مالیاتی خود را چندین بار تغییر داده است تا آن را با توسعه اقتصادی سریع خود انطباق دهد. سال ۱۹۹۴ با تغییر به سمت سیاست های بازار آزاد، تحول بزرگی در اقتصاد سوسیالیستی رخ داد. از سال ۲۰۰۳، چین مجموعه ای از اصلاحات که عمدتأ به درآمد، دارایی و مالیات صادرات مرتبط می باشد، را اجرا کرده است. از سال ۲۰۱۲ تا کنون، ۲۵ نوع مالیات در چین شکل گرفت. دولت مرکزی به شدت به مالیات بر مصرف- که نسبت به مالیات بر درآمد قدیم خسارت کمتری برای پس انداز فردی در بر دارد– متکی است (موسسه پژوهش اقتصاد مالیاتی، ۲۰۱۰).
قدرت قانون گذاری، بر قوانین مالیاتی در چین به شدت متمرکز است. تنها شورای دولتی می تواند سیاست ها یا قوانین مالیاتی ملی را ایجاد و اصلاح کند. مسئولیت جمع آوری مالیات متعلق به امور اجرایی دولت است. دولت های محلی می توانند برخی از نرخ های مالیاتی را تحت شرایط خاص کمی تعدیل بخشند؛ اما به طور کلی، قدرت دولت محلی برای افزوده، حذف و یا تغییر نرخ مالیات اصلی، بسیار محدود است.
بر خلاف ایالات متحده، چین بیشتر به مالیات بر مصرف متکی است تا مالیات بر درآمد. مالیات بر ارزش افزوده(VAT) بخش بزرگی از مالیاتی است که شرکت یا شخص می پردازد؛ این موضوع درمورد شرکت های فعال در زمینه جواهرات نیز صدق می کند. طبق گزارش وب سایت دولت در امور اجرایی مالیات، دو نرخ اصلی وجود دارد: ۱۳% و ۱۷%. در حالی که صادرات برخی محصولات صنعت طلا و جواهر، مانند سنگ های قیمتی رنگی، به چین می تواند برای شرکت های خارجی چالش برانگیز باشد ، طلا و الماس مبادلاتی در چین دارند که واردات را روشن و ساده کرده است.
منبع مقاله: موسسه گوهرشناسی امریکا (GIA)
[metaslider id=25059]
