در این مقاله در مورد مطلب بهسازی فیروزه به روش پشته گذاری و افزایش ضخامت توضیح خواهیم داد؛ گاهی اوقات پشت برخی فیروزه‌ها سیاه و قیر مانند است که البته نباید با رگه‌های طبیعی سیاه پشت برخی از فیروزه‌های نیشابور اشتباه گرفت. در واقع برخی اوقات فیروزه‌ها برای تراش ضخامت کافی ندارند، بخصوص فیروزه های آمریکایی و آریزونا که ضخامت کمی دارند به همین علت قبل از پروسه تراش باید ابتدا ضخامت نمونه راف را افزایش داد. اینجاست که پشته گذاری فیروزه معنا پیدا می‌کند.
در ایران نیز این کار در بسیاری از نگین‌های فیروزه نیشابور انجام می‌شود. گاهی سنگ خام فیروزه نیشابور دارای کیفیت خوب و طرحی جذاب و ارزشی بالا است ولی ضخامت آن مناسب تراش نیست. بنابراین این فرآیند نوعی بهسازی فیروزه به روش پشته گذاری (backing turquoise ) محسوب می‌شود زیرا سبب استفاده از فیروزه هایی با ضخامت کم در انگشتر شده، استحکام سنگ را بالا برده و ارزش آن را برای قابل استفاده بودن بالا می‌برد.
آموزش بهسازی فیروزه با روش پشته گذاری
برای اینکار از موادی نظیر قیر مخلوط شده با گچ و همینطور موم‌های مختلف استفاده می‌شود. در قدیم صفحه‌های گرامافون رو خرد و پودر حاصل رو با چسب مخلوط می‌کردند ولی امروزه بهترین گزینه برای این نوع بهسازی بازهم نوعی رزین اپوکسی دو بخشی یعنی همان چسب اپوکسی است که برای فیروزه کوبی یا روش ترکیب مجدد استفاده می‌شود. از کالیفن و لاک نیز می‌توان نسبت ۶۰ به ۴۰ استفاده شود.
شاید برای شما تعجب آور باشد ولی رزین‌ها بخصوص رزین های اپوکسی کاربرد گسترده‌ای در بهسازی گوهر‌ها دارند روش کار بسیار ساده است. تنها باید چسب اپوکسی را آماده کرد و به ضخامت۵ تا ۱۰ میلی متر در کف یک ظرف ریخته و آنرا بطور یکنواخت پخش نمایید. شما می‌توانید سطح زیر آن را با کمی پارافین چرب کنید.
سپس قطعات نازک فیروزه را در کنار هم به آرامی و بدون فشار ترجیحا به کمک یک پنس روی سطح چسب اپوکسی قرار می دهیم. پس از سخت شدن چسب نمونه‌ها برای تراش آماده خواهند بود. این روش تنها به فیروزه اختصاص نداشته و برای گوهر‌های نظیر اوپال و کریزوکولا و آزوریت و … که ضخامت کمی داشته باشند قابل انجام است.
روش های دیگر بهسازی فیروزه:
شما می توانید نظرات و پیشنهادات خود را در مورد این مقاله در قسمت دیدگاه صفحه به اشتراک بگذارید
