گوشواره یاقوت کبود و الماس مربعی

از حضرت علی بن موسی الرضا(ع) منقول است که انگشتر یاقوت در دست کنید که پریشانی را زایل می کند.

از حضرت امام صادق(ع) منقول است که سنت است انگشتر یاقوت در دست داشتن.

   منبع :حلیه المتقین، چاپ هفتم/1390، صفحه 33

* یاقوت‌های کبودی که به خاطر درشتی‌شان معروف‌اند عبارت‌اند از:

۱- «ستاره هند» با وزن ۵۳۶ قیراط در موزه علوم طبیعی نیویورک.

۲- «ستاره آسیا» به وزن ۳۳۰ قیراط

۳- «سومین سنگ یاقوت کبود با وزن ۱۹۰ قیراط در شیراز و متعلق به یک خانواده است.»

۴- «ستاره نیمه‌شب» به وزن ۱۱۶ قیراط که در آمریکا در موزه نگهداری می‌شوند

دو نگین یاقوت کبود به نام‌های «ادوارد» و «استوارت» در تاج پادشاهی انگلستان وجود دارد که از یاقوت‌های معروف هستند.

یاقوت کبود سنگی تقریباَ کمیاب است که بیشتر در آبرفت‌های سریلانکا، در بیرمانی، هند، چین، کامبوج، استرالیا، کنیا، زامبیا، تانزانیا، آنگولا، فنلاند و چک و اسلواکی یافت می‌شود. این سنگ در اسیدها نامحلول است و ذوب نمی‌شود.

تنوع رنگ یاقوت کبود ناشی از ناخالصی های آهن و تیتانیوم  است که برده رنگ های وسیعی را به وجود می آورد. ولی ارزشمندترین آن رنگ کبود و زلال آن است.

یاقوت در چهار رنگ اصلی قرمز، زرد ، کبود و سفید در درجه های مختلف از جهت کمی و زیادی رنگ، شفافیت و تیرگی یافت می شود.

یاقوت بعد از الماس، سخت ترین سنگ است که هیچ سوهانی به جز الماس بر آن کارگر نمی افتد و بر روی آتش دوام بسیار دارد.

بلورهای یاقوت کانی های مهمان فراوان در خود دارند که به صورت سوزنی و یا تجمعی از بلورهای سوزنی هستند. یا کانی ها مهمان، یاقوت واقعی را از مصنوعی می توان شناخت.

واژه مترادف یاقوت کبود،"سفایر" است که به معنای آبی در زبان یونانی است و در رنگ های آبی، نیلی و سیاه یافت می شود.